خط A-B-C نشان می دهد که با افزایش محتوای کربن مذاب ورق فولاد فنر، دمای انجماد کاهش می یابد. (این توضیح می دهد که چرا آهن خاکستری که حاوی بیش از 2 درصد کربن است، در دماهای بسیار پایین تری نسبت به فولاد پردازش می شود).
فولاد مذاب حاوی، برای مثال، محتوای کربن 0.77 درصد (که با خط چین عمودی در شکل نشان داده شده است) شروع می شود. در حدود 1475 درجه سانتیگراد (2660 درجه فارنهایت) جامد می شود و در حدود 1400 درجه سانتیگراد (2550 درجه فارنهایت) کاملاً جامد است.
از این نقطه به پایین، بلورهای کوره القایی فولاد همه در یک آرایش آستنیتی یعنی fcc – قرار دارند و حاوی تمام کربن در محلول جامد هستند. با سرد شدن بیشتر، زمانی که بلورهای آستنیت به یک ساختار لایهای ظریف متشکل از پلاکتهای متناوب فریت و کاربید آهن تبدیل میشوند، در حدود 727 درجه سانتیگراد (1341 درجه فارنهایت) تغییر چشمگیری رخ میدهد.
این ریزساختار پرلیت نامیده می شود و تغییر آن تبدیل یوتکتوئیدی نامیده می شود. پرلیت دارای سختی هرم الماسی (DPH) تقریباً 200 کیلوگرم بر میلی متر مربع (285000 پوند بر اینچ مربع) است، در مقایسه با DPH 70 کیلوگرم بر میلی متر مربع برای ورق فولاد گیلان خالص.
خنک کردن فولاد با محتوای کربن کمتر (به عنوان مثال 0.25 درصد) منجر به ریزساختاری حاوی حدود 50 درصد پرلیت و 50 درصد فریت می شود. این نرم تر از پرلیت است، با DPH حدود 130. فولاد مهر دماوند با بیش از 0.77 درصد کربن – به عنوان مثال، 1.05 درصد – حاوی پرلیت و سمنتیت در ریزساختار خود است. سخت تر از پرلیت است و ممکن است DPH 250 داشته باشد.
- منابع:
- تبلیغات: