لواشک های میوه، محصولات میوه ای کم آب هستند که به عنوان میان وعده یا دسر مصرف می شوند.
آنها ورقه های انعطاف پذیری هستند که دارای طعم غلیظ میوه و جنبه های تغذیه ای هستند.
بیشتر لواشک خانگی امروز با مخلوط کردن پوره میوه و سایر مواد افزودنی مانند شکر، پکتین، اسید، شربت گلوکز، رنگ و متابی سولفیت پتاسیم و سپس آبگیری آنها در شرایط خاص تهیه می شوند.
سیستم‌های خشک‌کن مختلف از جمله خشک کردن ترکیبی همرفتی و مادون قرمز دور، خشک کردن با هوای گرم، خشک کردن مایکروویو، خشک کردن خورشیدی و خشک کردن خورشید برای ساخت چرم میوه استفاده شده است.
بیشتر چرم های میوه در دمای 30 تا 80 درجه سانتیگراد به مدت 24 ساعت خشک می شوند تا زمانی که رطوبت نهایی مورد نظر (12 تا 20 درصد) به دست آید.
تحقیقات در مورد چرم میوه در دهه 1970 آغاز شد. این مقاله به بررسی مقالات منتشر شده در مورد چرم میوه پرداخته است تا اطلاعات مفیدی را در مورد چرم میوه در مورد روش های تهیه، اثرات شرایط خشک شدن و اثرات بسته بندی و نگهداری خلاصه کند که برای بسیاری از صنایع غذایی و مصرف کنندگان سالم مفید خواهد بود. -هوشیار، آگاه.
چرم میوه که به آن میله میوه یا تخته میوه نیز می گویند، یک محصول رژیمی شیرینی پزی بر پایه میوه کم آب است که اغلب به عنوان میان وعده یا دسر مصرف می شود [1].
جویدنی و خوش طعم است، به طور طبیعی کم چرب و سرشار از فیبر و کربوهیدرات است. همچنین سبک وزن است و به راحتی ذخیره و بسته بندی می شود [2].
مصرف چرم میوه جانشین ارزش افزوده اقتصادی و مناسب برای میوه های طبیعی به عنوان منبعی از عناصر غذایی مختلف است.
علاوه بر این، چرم میوه ای کالری بسیار کمتری، کمتر از 100 کیلوکالری در هر وعده، نسبت به بسیاری از تنقلات دیگر دارد [3].
چرم های میوه، میوه های بازسازی شده ای هستند که از تفاله میوه های تازه یا مخلوطی از کنسانتره آب میوه و سایر مواد تشکیل شده پس از یک عملیات پیچیده که شامل مرحله کم آبی بدن است [3، 4]
چرم های میوه بر پایه تفاله میوه مغذی هستند و از نظر ارگانولپتیکی برای مشتریان قابل قبول هستند.
آنها حاوی مقادیر قابل توجهی از فیبرهای غذایی، کربوهیدرات ها، مواد معدنی، ویتامین ها و آنتی اکسیدان ها (که اجزای تشکیل دهنده محصول نهایی باقی می مانند) هستند [2، 5].
