ابتدا آب شیرین هر دو محصول استخراج، خالص و حرارت داده می شود تا شربت قهوه ای غلیظی به نام ملاس ایجاد شود.
سپس شکر متبلور شده سانتریفیوژ می شود تا کریستال های قند تولید شود. سانتریفیوژ ماشینی است که برای جدا کردن کریستال های شکر از ملاس بسیار سریع می چرخد.
سپس شکر سفید و نبات زعفرانی مهگل برای حذف هرگونه ملاس اضافی و ایجاد کریستال های کوچکتر پردازش می شود.
متعاقباً، از طریق یک سیستم فیلتراسیون که اغلب با زغال استخوان یا استخوان‌های خرد شده حیوانات ساخته می‌شود، برای تشکیل قند سفید اجرا می‌شود.
شکر قهوه ای تصفیه شده به سادگی شکر سفیدی است که ملاس به آن اضافه شده است.
در همین حال، شکر قهوه ای کامل و تصفیه نشده نسبت به شکر سفید تحت پردازش کمتری قرار می گیرد و به آن اجازه می دهد مقداری از ملاس و رنگ قهوه ای طبیعی خود را حفظ کند.
شکر سفید از طریق یک فرآیند تصفیه تولید می شود که شربت قهوه ای به نام ملاس را از بین می برد. از سوی دیگر، شکر قهوه‌ای یا برای حفظ محتوای ملاس خود تحت پردازش کمتری قرار می‌گیرد یا از مخلوط کردن شکر سفید با ملاس تولید می‌شود.
شکر سفید و قهوه ای را می توان به روش های مختلف در پخت و پز استفاده کرد.
در حالی که گاهی اوقات می توانند به جای یکدیگر استفاده شوند، انجام این کار ممکن است بر رنگ، طعم یا بافت محصول نهایی شما تأثیر بگذارد.
ملاس موجود در شکر قهوه‌ای رطوبت را حفظ می‌کند، بنابراین استفاده از آن باعث می‌شود که محصولات پخته‌شده نرم‌تر و در عین حال متراکم‌تر شوند.
به عنوان مثال، شیرینی‌هایی که با شکر قهوه‌ای درست می‌شوند، مرطوب و متراکم‌تر خواهند بود، در حالی که کوکی‌هایی که با شکر سفید درست می‌شوند، به میزان بیشتری بالا می‌آیند و اجازه می‌دهند هوای بیشتری وارد خمیر شود و در نتیجه بافتی مطبوع به دست می‌آید.
به همین دلیل از شکر سفید در تعدادی از محصولات پخته شده استفاده می شود که نیاز به بالا رفتن کافی دارند، مانند مرنگ، موس، سوفله و پخته های کرکی. در مقابل، شکر قهوه ای برای محصولات پخته شده متراکم مانند نان کدو سبز و کلوچه های غنی استفاده می شود.
سایر کاربردهای شکر قهوه ای ممکن است شامل لعاب ها و سس های غنی مانند سس باربیکیو باشد.
آنها دارای مشخصات طعم و رنگ متفاوت هستند تفاوت اصلی شکر سفید و قهوه ای در طعم و رنگ آنهاست.
