سس کچاپ چگونه اختراع شد؟
این یک معجون قرمز پویا است. به یکباره خوش طعم و شیرین، فقط با مقدار مناسبی از تکه های کوبنده، بر روی غذاهای مورد علاقه ما ریخته می شود.
حتی بی‌ثبات‌ترین یخچال‌ها نیز یک بسس قرمز رعنا دارند که با صدای در باز شده به صدا در می‌آید. این قهرمان چاشنی های آمریکایی است: سس کچاپ.
در ایالات متحده، 97 درصد از خانواده ها گزارش می دهند که یک بطری پشت میز دارند. چگونه یک سس ساده اینقدر مورد علاقه آمریکا قرار گرفت؟
به نظر می رسد خاستگاه سس کچاپ چیزی جز آمریکایی است. سس کچاپ از کلمه چینی هوکین، kê-tsiap، نام سسی گرفته شده از ماهی تخمیر شده گرفته شده است. اعتقاد بر این است که تاجران سس ماهی را از ویتنام به جنوب شرقی چین آورده اند.
انگلیسی‌ها احتمالاً در آسیای جنوب شرقی با سس کچاپ مواجه شدند، به خانه بازگشتند و سعی کردند سس تیره تخمیر شده را تکرار کنند. این احتمالاً در اواخر قرن هفدهم و اوایل قرن هجدهم اتفاق افتاده است، همانطور که در دستورالعملی که در سال 1732 برای “کچاپ در خمیر” توسط ریچارد بردلی منتشر شد، نشان می دهد که “بنکولین در هند شرقی” به عنوان منشاء آن اشاره می کند. (به «چگونه یک غذا معروف می شود» مراجعه کنید.)
اما مطمئناً این سس گوجه فرنگی نبود که ما امروز تشخیص می دادیم.
در بیشتر دستور العمل های بریتانیایی از موادی مانند قارچ، گردو، صدف یا آنچوی استفاده می شود تا طعم خوش طعمی را که برای اولین بار در آسیا با آن مواجه شد، بازتولید کند. حتی ظاهراً سس کچاپ قارچ مورد علاقه جین آستن بود. این سس کچاپ های اولیه اغلب نازک و تیره بودند و اغلب به سوپ، سس، گوشت و ماهی اضافه می شدند.
در این مرحله، سس کچاپ فاقد یک ماده مهم بود.
گوجه فرنگی را وارد کنید. اولین دستور تهیه کچاپ گوجه فرنگی منتشر شده در سال 1812 ظاهر شد که توسط دانشمند و باغبانی به نام جیمز میز نوشته شده بود که گوجه فرنگی را “سیب عشق” می نامید. دستور پخت او حاوی تفاله گوجه فرنگی، ادویه جات و براندی بود، اما فاقد سرکه و شکر بود.
